ჰარი პოტერი, ბევრი დამცინის ხოლმე იმის გამო, რომ 21 წლის ვარ და ვამბობ, რომ ჰარიზე “ვაფანატებ”, so what, who cares, I love him and that’s all. ათი წლის ვიყავი პირველად,რომ წავიკითხე, ერთ დღეში დავამთავრე მტელი წიგნის კითხვა, ფანტასტიკა არ მიყვარს, მაგრამ ჰარი….ეს სულ სხვაა, არ გავს ტოლკეინს… მოკლედ ჰარი არავის არ გავს. ერთდერთია, ელვისებური ნაიარევით შუბლზე და მრგვალი სათვალეელბით. მე და ჰარი ერთად გავიზარდეთ, თავის პირველ თავგადასავალში ისიც ათი წლის იყო. 11 წელი ,წელიწადში ორჯერ ჯერ წიგნის გამოსვლას ველოდებოდი შემდეგ ფილმის. მიხაროდა ზაფხულის მოსვლა, ვიცოდი ჰარის შემდეგ თავგადასავლს მოვისმენდი და ვნახავდი.მისი ხათრით დენიელიც შემიყვარდა, ბიჭი რომელიც ჰარის ასახიერებს, მოკლედ ყველა ის გმირი და მსახიობი შემიყვარდა ვისაც ჰარისთან რაიმე კავშირი ქონდა.

ყოველი მისი განსაცდელი, ისტორია ზეპირად ვიცი. დღეს უკვე მეშვიდედ ვნახე, ჰარი როგორ ებრძვის “ჩვენ-რომ ვიცით” იმას. თან მიხარია, რომ მალე ფინალს ვნახავ -ისევ კინოში დიდ ეკრანზე, თან გული მწყდება, ძალიან მწყდება აღარ ვიცი რას უნდა დაველოდო შემდეგ ზაფხულს.